خسف البیداء
«بَيْداء»، نام سرزميني ما بين مکّه و مدينه است. زماني كه سپاه سفیانی (سیصد هزا رنفر ی )براي دستگيري حضرت مهدي عجل الله تعالی فرجه الشریف راهي مكه ميشوند، براي استراحت در منطقه بيداء توقف ميکنند و از آسمان به زمين بيداء دستور داده ميشود تا آنان را در خود فرو برد و جز چند نفر براي عبرت ديگران، بقيه لشگر سفياني به زمين فرو ميروند.
خسف به معناي فرو رفتن و بيداء، نام سرزميني بياباني و خالي از آب و گياه، ميان مکّه و مدينه است مقصود از فرو رفتن در سرزمين بيداء، حادثهاياست که براي سپاه سفياني در آن منطقه رخ ميدهد.
- كمال الدين و تمام النعمة، ج2، ص678، باب25، ح
(«منتهي الآمال»، باب 14، فصل 7)
[2]. لسان العرب، ج9، ص67.
ممنون بخاطر مطلب خوبت.........
موفق باشی
یاحق
پاسخ:سلام خوشحالم که مطلب مفیدی بوده.