پدرم زودتر به بهشت می رسد

 در قبرستانی دو قبر جدید در کنار هم کنده بودند. یکی متعلق به مردی ثروتمند بود و دیگری فقیر. پسر مرد ثروتمند بر سر قبر پدر نشسته بود و به پسر مرد فقیر می گفت: صندوقی که بدن پدرم را در آن گذاشته ایم سنگین و گرانقیمت است و سنگی از جنس اعلا و فیروزه کاری شده برای پدرم کنده کاری کرده ایم و فرش و قالی های رنگین روی آن انداخته ایم، اما شما چه؟ همین دو مشت خاک را روی پدرتان ریخته اید.

پسر درویش سخنان را شنید و گفت: تا پدر تو از زیر آن سنگ های سنگین به خودش بجنبد پدر من به بهشت رسیده است!

مرد درویش که بارِ ستم فاقه* کشید

به درِ مرگ همانا که سبکبار آید

به همه حال اسیری که ز بندی برهد

بهتر از حال امیری که گرفتار آید

********************

خر که کمتر نهند بر وى بار

بى شک آسوده تر کند رفتار

پی نوشت:
*فاقه به معنای فقر و تنگدستی است

منبع: بازنویسی حکایت شماره 18 گلستان سعدی از باب هفتم در تاثیر تربیت. به نقل از سایت گنجور

قسمت دوم

امام صادق(ع) طی روایتی به جزئیات علائم و مفاسدی که در آستانه انقلاب مهدی فراگیر جامعه بشری می گردد اشاره نموده اند که گویی این پیشگویی ها مربوط به همین قرن حاضر است:

11.و دیدی که پیوند خویشاوندی بریده شد.

12.و دیدی که هرکه را بکار بد بستایند خوشحال گردد و سخن گوینده را به خودش باز نگرداند.

13.و دیدی که پسر بچه همان کند که زنان کنند.

14.و دیدی که زنان با زنان تزویج کنند.

15.و دیدی که مداحی و چاپلوسی فراوان شده.

بقیه در ادامه مطلب

قسمت اول

امام صادق(ع) طی روایتی به جزئیات علائم و مفاسدی که در آستانه انقلاب مهدی فراگیر جامعه بشری می گردد اشاره نموده اند که گویی این پیشگویی ها مربوط به همین قرن حاضر است:

1. آنگاه که دیدی حق مرده و اهل حق از میان رفتند.

2.و دیدی که ستم همه جا را گرفته است.

3.و دیدی که قرآن فرسوده شده و بدعتهایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است.

4.و دیدی که دین بی محتوا شده، همانند ظرفی که آن را واژگون نمایند.

5.و دیدی که اهل باطل بر اهل حق بزرگی جویند.

بقیه در ادامه مطلب

احادیث گهربار امام هادی (ع)

بفهمی نفهمی روزهای غیبت از همان روزها شروع شد.
همان روزها که دوست می آمد و خیره می شد به خانه ی محبوب دهم و راهی برای سلام کردن هم نداشت.
همان روزها که امام چشم در چشم پیروانش می شد و سرش را می انداخت پائین و اشاره می کرد که «آشنایی نده!» همان روزهایی که امام می نشست پشت پرده و حرف می زد، دوستانش فقط صدایش را می شنیدند.
همان روزهای رونق ارتباط های پنهانی، شبکه های مخفی، نماینده ها، وکلا...

راستش را بخواهی خواست خدا این بود...
خواست او هم!
خدا می خواست مردم، ناگهانی درد سنگین غیبت را به دوش نکشند.
می خواست مردم آرام آرام به نبودن امام عادت کنند،
به رنج ندیدنش،
به زهر تنهایی...
چه زود عادت کردیم...

می گفتم!
اگر امام هادی (ع) نبود،
و راز نگهداریش،
و پرده پوشیش،
اکنون
نه پرده ی غیبتی مانده بود و
نه موعودی...

آجرک الله یا صاحب الزمان

مانده ام با غم هجران نگارم چه کنم
عمر بگذشت و ندیدم رخ یارم چه کنم
چشم آلوده کجا دیدن دلدار کجا
چشم دیدار رخ دوست ندارم چه کنم

از دیگر تصاویر در ادامه مطلب دیدن کنید.

یابن الحسن سه شنبه شده یک نگاه کن
فکری به حال و روز من بی پناه کن

یوسف ندیده ها همه جمع اند دور هم
فکری برای آمدن از عمق چاه کن

آل علی کنار فقیران خوش ترند
این بنده را فقیر خودت کن به راه کن

خورشید واقعی خداوند طلوع کن
این جلوه های پوچ جهان را سیاه کن

بخشش ز اهل جود گدا را عوض کند
آقا ببخش و زندگی ام روبراه کن

من را به اشتباه خریدی اگر عزیز
ردّم نکن دوباره بیا اشتباه کن

این شعر پاسخيست به شاهين نجفي به خاطر

اهانتي که به شير مرد صحرای کربلا کرده است.

چه کسی گفته است شاهینی؟
تو همان زاغ زشت بی دینی.

زاغکی در لباس انسان ها،
دلقکی در میان رپ خوان ها

نظر حق شده به تو چپ چپ،
آبروی تو رفت با این رپ

کافی است این همه کلام گزاف.
دهنت را ببند و شعر نباف.

این که توهین نمودی اش ای پست،
اخرين حجت خداوند است.

اخرين معصوم عالمین است او،
پسر شـاه* شاهان نجف است او.

امپراطور ملک دل ها اوست،
ما همه نوکریم… آقا اوست.

جلوه اش جلوه ی رسول خداست،
پرچمش نیز تا ابد بالاست…

مقتدای همه ست این آقا،
پسر فاطمه(س) است این آقا.

إهدنای نماز های من است،
انتهای فراز های من است.

عموي منجی جهان مهدی(عج) است،
حضرت صاحب الزّمان مهدی(عج) است.

صبح خورشید و شام مهتاب است،
چه کسی گفته صاحبم خواب است؟؟

کور دل، این تویی که در خوابی،
روی از این شام برنمی تابی.

حکم تو تا همیشه خاموشی است،
خوابت از نوع خواب خرگوشی است.

گنبد پاک اخرين خورشید،
این چنین نیست ای خبیث پلید.

نیست این عکس در تصور من
گنبدش را ندیده ای حتماً.

گنبد شاه من ز جنس طلاست،
شرف الشمس عالم بالاست.

الغرض، بغض من کماکا
(لعنت برشاهین نجفی)

«سَفَط» در لغت يعني: جامه دان که به شکل جوال يا مانند کدوي خشک ميان تهي باشد، سبد جامه. («لغت نامه ي دهخدا»، ج 8، چاپ جديد، ص 12052)
در حديث طولاني مفضّل است که، امام صادق عليه السلام فرمود:
«تَرَکِه ي جميع پيغمبران، حتّي عصاي آدم (ع ) و آلت نجاري نوح (ع) و ترکه هود (ع )و صالح (ع) و مجموعه ي ابراهيم (ع )و صاع يوسف (ع )و مکيال شعيب (ع) و آينده ي او و عصاي موسي (ع) و تابوتي که در اوست، بقيّه ي آنچه ماند از آل موسي (ع) و آل هارون که ملائکه بر مي دارند و زره داوود (ع) و انگشتري سليمان (ع) و تاج او و رحل عيسي (ع) و ميراث جميع پيغمبران و مرسلان در يک «سَفَط» است.»
«علاوه بر اينها عصا، انگشتر، بُرد، زره، عمّامه، اسب، ناقه، استر، الاغ و شتر سواري رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلّم و مصحف اميرالمؤمنين (ع) هم در اين «سَفَط» قرار دارد». («نجم الثّاقب»، باب دوّم، ص 25)

«رشيق»

از فرماندهان «معتمد»، خليفه ي عباسي بود. او به دستور معتمد همراه با صد مأمور ديگر براي دستگيري امام زمان (عج) وارد خانه ي امام عسکري عليه السلام شدند و همه ي حجره ها را گشتند تا به حجره اي رسيدند که در آن پرده ي سفيد آويزان بوده پرده را کنار زده، دريايي در آنجا ديدند که در وسط آن، کودکي سجّاده انداخته و نماز مي خواند.
«رشيق» به يکي از مأمورانش دستور داد که برود و آن کودک را بگيرد. آن مأمور تا به سراغ کودک آمد. در ميان آب غرق شد.
«رشيق» به ديگري دستور داد، او نيز در آب غرق شده امّا نجاتش دادند، حضرت با کمال وقار نماز را تمام کرد و سپس در پيش روي مأموران از حجره بيرون آمد. مأموران گويا چوب خشکي شده بودند. اصلاً نتوانستند کوچکترين آسيبي به کودک که حضرت حجّت (عج) بود برسانند.
همين موقع بود که حضرت مهدي (عج) غايب شد و غيبت صغري به وقوع پيوست.

(«حضرت مهدي (عج)، فروغ...»، ص 33)